Encerrado no ventre da serpe metálica
arrinco electróns coas unllas do alfabeto para poder pensar na salvación.
O solpor entra polas fiestras e acende o po de neon no centro da cidade vexetal,
mentres os altofalantes de escuma quebrada
emanan berros de angustia.
O son do motor move o mundo en todas as direccións,
avanzando cara ningures
nun lenzo de pintura a se derreter.
E eu,
atrapado nun batiscafo no fondo do mar,
busco palabras novas ao outro lado do cristal para poder falar de
ti.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario