7/6/09

Ad eternum

Mira.
Lóstregos de seda imantada inscritos en espirais infindas.
Nebulosas de cores pastel sobre contos infantís.
Fría rocha esculpida por ciceles senlleiros ao longo da
nosa historia.

Conta.
Un, pola noite nova.
Dous, polos berces baleiros.
Tres, pola nosa chuvia.
Catro, polos tetragramas.
Cinco, polos días.
Seis, por outubro.
Sete...

Para.
E se non nos chegan os números para enumeralo todo?

1 comentario:

Anónimo dijo...

As contas nunca rematan...

Seguidores